Sunnudagin var eitt umfar á skránni, og EB/Streymur fór til Fuglafjarðar. Vit vórðu sendir heimaftur við ongum; sjálvt um vit høvdu leiðsluna eina løtu í fyrra hálvleiki.

Dysturin kundi kanska verið farin báðar vegir, men avrikið hjá okkara kundi verið betri, serliga í spælinum fram eftir vøllinum.

Heðin Klakstein legði EB/Streym á odda aftaná eitt korter, tá hann fekk eina langa sending inn um verjuna, rundaði málverjan og setti bóltin trygt í netið. Seinni í dystinum var tað sum EB/Streymur misti tamarhaldið á spælinum.

Ov nógv varð latið til tilfeldigheitirnar, og tað kostaði. Beint fyri steðgin javnaði Elias Lervig úr spískum. Málverjin væntaði eitt innlegg, men ÍF leikarin var knappur og lyfti skoraði.

Í seinna hálvleiki royndi EB/Streymur seg við nøkrum skiftingum. Arnar, Hans Pauli og Arnbjørn komu inn, men tað var ÍF, ið hevði neyðuga hepnið og avgjørdi dystin seint í dystinum. EB/Streymaverjan dekkaði innskifta Uros, og mitt fyri fekk Bogi Reinert Petersen høvið at skalla bóltin í netið til endaliga úrslitið.

Hetta var ein tættur dystur um at vera best í "Botninum" (Les: nr. 6 og 7). Vit kendu ikki vitjunartíðina, og so vann ÍF uppiborið. Til tíðir var meira talan um smáharðligt spæl enn hæl og tá, og hetta lá betur til ÍF. Longu bóltarnir fram í ÍF brotsteigin móti endanum vórðu avvístir, og sjáldan lukkaðist okkum at kombinera okkum ígjøgnum og verða vandamiklir.

Næsti dystur verður um eina viku móti Víkingi í Norðragøtu, og tá fara vit at taka annað skinn um bak. Drívið á!